Op 15 sept vieren de Ticos hun nationale feestdag waardoor er in iedere stad of dorpje wel één of andere optocht is.
Die dag zijn we vertrokken richting Corcovado. Ons hotel bereiken was in ieder geval niet simpel.
Eerst moesten we anderhalf uur rijden via een aardewegje en ondertussen 6 rivieren doorkruisen. (We hadden wel geluk dat de waterstand niet te hoog was anders sta je daar te pummelen tot het water zakt). Daarna bij een hutje onze wagen en bagage achterlaten en dan 4 km stappen via een verlaten strand.
Chance dat er regelmatig afkoeling onze weg kruiste.
Om dan naar ons hutje te strompelen
En dan te genieten van een éénvoudige douche in open lucht. ZALIG
We hebben hier geen enkel moment het gemis aan elektriciteit ondervonden, integendeel.
Het is het enige hotel die in het nationaal park gelegen waardoor het er weer stikte van de beestjes (van de muggen ook).
aapjes in rust
En vooral de prachtige Macau Papegaaien die enkel hier nog massaal voorkomen
En een prachtig ongeschonden strand waar iedere dag zeeschildpadden nesten komen maken
Jammie heeft haar grenzen verlegd door mee te gaan op een 'night hiking tour' in het woud. Tis wel apart wè, in het pikdonker in de broesse lopen. We hebben ons nog nooit zo afhankelijk gevoeld van onze gids. Bewijzen hebben we jammer genoeg niet want 't was te donker om foto's te trekken.
Gisteren verbleven we voor 1 nacht in San Gerado de Dota, een prachtig plaatsje die in een diep dal ligt. Koud dat het daar was, mannekes. We kwamen van Corcovoda waar het 38° was naar 17° nu, een temperatuurval die kan tellen. Ze komen daar 's avonds rond met warme pullen voor in bed. Gelukkig was het maar voor één nacht.
We zitten nu opnieuw in de lekkere warmte van San José, jammer genoeg onze laatste stop.
San José is een drukke, vuile grootstad.
Wel een mooie overdekte markt bezocht die een beetje trekt op één of andere 'SOUK'
Met vele eetkraampjes
Tot morgen met wellicht onze laatste blog aanvulling.
